Gittin
gittin, dağ gibi büyüdü yalnızlık
ıssızlığın iki ucunda şimdi sen varsın
tam ortasında: yokluğun yokluğun yokluğun…
o konuşsa konuşur, sussa susarsın
gittin, taş atarak denizlerime
halka halka büyüyen anıların kaldı
girdin çıkmamak üzere dehlizlerime
birden yaşamın hızı azaldı
gittin, boşandı içimde sevincin yayı
kim öğretecek bana âh sensiz yaşamayı??
Sedat Umran
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder